Openingsceremonie en eerste dagen in Kulubanyu

Hallo iedereen! Het is zondag en dat betekent onze vrije dag. Nu kan ik weer even een update geven vanuit het mooie indrukwekkende Indonesie. Op dit moment zitten wij in een heerlijk resort even bij te praten over de eerste dagen in de dorpen. Voor dat ik hier over begin blik ik nog even terug op de openingsceremonie. Hierin gaven alle landen een show waarin zij zich voorstelden aan de hand van een nationale dans. Wij hadden gekozen voor o.a. de paraplu dans en de oer hollandse polonaise. Tijdens de polonaise liep iedereen mee en werd er veel gelachen. Europa of Azie, tijdens de polonaise waren de verschillen niet te merken. De shows van de anderen landen waren ook zeer indrukwekkend. Het was duidelijk te zien dat er veel tijd en aandacht aan was besteed. Na afloop deed iedereen mee met de Indonesische dans waarmee en daarmee was het project officieel geopend. De dag erna was het alweer donderdag, al bijna een week in Indonesie. De dagen vliegen voorbij en het was nu tijd voor hetgene waarvoor ik naar Indonesie ben gekomen: het project in het dorp Kulubanyu. Wij moesten donderdagochtend om half 7 verzamelen om te vertrekken en zoals in Indonesie gebruikelijk is vertrokken wij pas 2 uur later. Het ontbijt bestond zoals altijd uit rijst en ik moest eerlijk toegeven dat ik dit nu wel aardig zat begon te worden. Maar jehebt hier weinig andere opties als ontbijt. Na het vertrek rond half 9 kwamen wij een uur later aan bij de tempel van Maja Pahit. Dit is een soort museum in de buurt van Mojokerto. Bij dit museum werden een aantal activiteiten georganiseerd in het kader van teambuilding. Hierin leerden wij samen te werken met de andere landen en net zoals bij de openingsceremonie werd er weer veel gelachen. Na deze activiteiten gingen wij dan echt naar het dorp en bij aankomst werd meteen duidelijk dat het leven daar heel anders is dan in de stad. Kulubanyu ligt boven op een berg midden in het tropisch regenwoud. Het ligt heel erg afgelegen waardoor je het idee krijgt dat je terug bent gereisd in de tijd. Auto's zijn er niet te zien en slechts een aantal huizen beschikken over een televisie. Het is echt een boerendorp waarin veel dieren gewoonvrij rondlopen. De eerste ontmoeting met de bewoners was vooral voor hun heel erg wennen. Zij hadden nog nooit een lange jongen met krullend haar en blauwe ogen gezien en dit was duidelijk te merken. Zij keken mij aan met het idee van wie is die reus en reageerden heel erg verlegen. Gelukkig veranderde dit na een tijdje en waren zij heel vriendelijk en behulpzaam. Hierna was het tijd voor de eerste ontmoeting met het gastgezin. Dit zijn onwijs vriendelijke mensen en ze willen mij met alles helpen. In het begin was het zeer lastig communiceren en had ik hulp nodig van mijn Indonesische huisgenoot (een hele aardige jongen) maar ik kan het steeds meer zelf. De eerste dag begonnen wij gelijk met werken na een korte vergadering. Ik heb gekozen om mij de eerste dagen bezig te houden met het bouwen van een viskwekerij. Hiervoor heb ik een gat moeten graven om daarop te kunnen bouwen. Ik heb gemerkt dat fysiek werken in de tropen verschrikkelijk zwaar is. Je zweet heel erg, maar denkend aan het idee dat je dit voor al die vriendelijke mensen doet geeft je de energie die je nodig hebt. Na een dag graven is de eerste stap gezet en gaan wij maandag verder met het bouwen van de hekken. Deze moeten geplaatst worden aan de randen van het gat. Ik heb mij verder nog bezig gehouden met het schrijven van plannen voor een Summer School voor de kinderen.Hierin willen wij de kinderen leren hoe zij moeten tandenpoeten en geven wij hen taal- en hygienelessen. Ook hiermee gaan wij maandag verder. Als laatste wil ik nog even melden dat het douchen hier in Indonesie een hele aparte ervaring is. Gelukkig is het geen ijswater, maar warm is anders. De eerste keer had ik het idee van hoe ga ik dit overleven maar na een tijdje raak je er aan gewend en is het best lekker!Het bed waar ik op slaap bestaat uit planken en een heel dun matras. Ik slaap samen met mijn huisgenoot in 1 bed (lekker knus) die te vergelijken is met een twijfelaar. Dit slaapt niet heel erg lekker maar voorlopig is het nog te doen. Wat ook heeeel belangrijk is dat wij hier gewoon hetWK kunnen kijken en hebben kunnen zien dat Nederland na penalties won van Costa Rica! Samenvattend kan ik zeggen dat ik onwijs geniet in Indonesie en dat het nu al een ervaring is die ik nooit zal vergeten. Dankzij alle sponsors hebben ik al veel dingen kunnen kopen voor de bewoners en het is mooi om te zien dat zij onze aanwezigheid enorm waarderen. Ik hoop dat in Nederland alles verder goed gaat en ik ga mijn best doen om volgende week zondag weer een nieuwe update te geven van de komende week!

Terima kasih!